Op deze Pagina treft u geen uitleg over genetica aan. Het gaat gewoon over hoe het begon.



In 1980 ben ik gevallen voor de Heilige Birmaan met de bedoeling deze als huiskat te houden.
We dachten uberhaupt niet aan showen of fokken. Het kwam niet eens in ons op. Dat pakte wel anders uit. Tegenwoordig zit menig Birmaantje in Binnen en Buitenland.
Mijn man, Arnold, werd jalours op dit eerste Birmaantje en wilde dolgraag een eigen raskatje hebben. Aangezien Arnold altijd alles voor ons over had, leek dit een fantastisch plan. Zijn keus werd de Maine Coon. Hoezo een Maine Coon!!! Wat is dat??.
Menige show hebben we afgelopen op onze zoektocht naar een Coon. Uiteindelijk zagen we 3 Coons tijdens een show in Den Haag. We raakten in gesprek met de Duitse eigenaren. In 1982 kwam onze eerste Duitse Maine Coon. Damina Bint Erin of Charmingcat. MCO n.

We lazen ondertussen alles, wat los en vast zat, over de Coon. We keken en luisterden daar waar het maar mogelijk was. Uiteindelijk zeiden we : dat doen we dus zelf wel. We zochten contact met Coonliefhebbers in Amerika.
In 1983 kwamen er 3 Maine Coons, en wel, Coonshines Aquilla MCO n 09 23, Coonshines Sylvia MCO a 22, Sacandaga's Katrina MCO n 09 22.
Dit waren dus de eerste Coons in Nederland waar mee gestart werd op Damina na. Daarna hebben Arnold en ik, voor diverse liefhebbers, nog menig Maine Coontje geimporteerd. In de loop der jaren hebben we veel werk verzet om de Coon bekendheid te geven. Dat is aardig gelukt.

Arnold, onze zoon Hermann, en ik hebben , door de jaren heen veel geshowd. Kortom, we deelden lief en leed. Arnold is helaas enkelen jaren geleden overleden, Hermann heeft gekozen voor een gezinsleven.
Ik ga nu alleen verder, gesteund door al mijn vrienden en kennissen. Het fijne contact met Amerika is er nog steeds. Er zal nog menig nieuw Maine Coontje naar Nederland komen.

Katrina is 18, Aquilla is 17, en Sylvia is 15 jaar geworden. Ik hoop dat al mijn dieren deze leeftijd mogen krijgen.

Ben ik alleen? Ben ik eenzaam? Zeker niet.